Mam stół podobny do bramy triumfalnej.

Czyli poszłam do sklepu i kupiłam wielki stół, przy którym zmieści się cała rodzina, która przyjedzie na święta.

Bardzo się cieszę, bo marzyłam o takim właśnie. Muszę mu teraz uszyć piękne obruski.

Kiedy zachorowałam, dziewczyny przeprowadziły zbiórkę pieniędzy na moje leczenie. Ale póki co nie potrzebuję czynić jakichś nakładów finansowych, nie biorę drogich leków (neoparina jest refundowana, płacę za nią grosze, a w nutridrinki zaopatrują mnie Edzia z Beatką, na zmianę). 

Więc mam stół!

I Fruzię na kolanach.

I cudowną, szarą pogodę (jak Barbara po wodzie - hm, hm???).

I własnie chyba machnę sobie kawkę. Mam raka i jestem szczęśliwa.