Czuję zniechęcenie.

Nic nowego. Przejdzie.

Tyle, że jak widać na załączonym obrazku, czas mija, a poczucie zniechęcenia wciąż trzyma się dobrze.

Cóż.

Zdarzają się wszakże i tajemnice radosne: na przykład kupiłam dziś dziecku buty rozmiar 40. Normalnie weszliśmy do sklepu, spytaliśmy o buty zimowe, pani powiedziała, że ma akurat wyprzedaż zeszłorocznych modeli i dała nam do przymiarki solidne, polskie obuwie w cenie niższej o 30%.

Nie będę tych butów od syna pożyczać, bo na mnie za duże.

Pierwszy raz mi się coś takiego zdarzyło: wchodzę, pytam, przymierzamy, kupuję.

Teraz kombinuję, jak zapłacić za prąd, bo powiedziałam Babci, że mam.

Nie mam.

E, tam.

Żyję, proszę Państwa.

Noszę wełniany szaliczek. 

Trochę mi smutno, ale to przejdzie.