Trudno uwierzyć, że już wrzesień. 

Jest upalnie, jak w środku lata, i absurdalnie brzmi moje polecenie, żeby Maniuś przygotował sobie szkolny plecak na jutro.

- Trampki spakuj - przypominam.

Wysyłam go do szkoły oczywiście rowerem, choć jest tak rozleniwiony, że strasznie mu się nie chce. Tak z rana. Ledwo wypije kakao, już na rower. Kto to słyszał.

Bunio kuśtyka o kulach, szczęśliwiec, ma wolne do piątku. I tak jeszcze nie przyszły do szkoły jego darmowe podręczniki. Kazałam mu się dokształcić w dowolnie wybranej dziedzinie wiedzy i zajęłam komputer.

Odgrzebałam porzuconą na wakacje robotę. Jest, leży, sama się nie zrobiła. Jedziemy.

Świat jest.